Jeroen Eisinga: “Ik was overdekt door 150 duizend bijen en werd dertig maal gestoken. Ik voelde geen enkele pijn totdat ik in mijn oogleden werd gestoken. Aanvankelijk verzette ik me, maar na enige tijd lukte het om me over te geven aan de ervaring. Ik geloof dat ik op een bepaald moment in trance raakte. Ik voelde me volledig leeg en vrij. Op het eind hoorde ik alleen nog het kloppen van mijn hart en mijn ademhaling.”Gefilmd in Cahir, Co Tipperary, Ierland
Over Jeroen Eisinga
Jeroen Eisinga begon performance kunst en films te maken in de vroege 90er jaren. Hij maakte een serie controversiële films waarin het idee van lijden en persoonlijk gevaar als artistieke uitdrukkingsvorm centraal stonden. In zijn eerste performance (40-44-PG) cirkelt een Volkswagen Kever zonder bestuurder om de kunstenaar heen die, terwijl de kunstenaar geblinddoekt in tegengestelde richting loopt. In 2007 stelde Marianne Teeuwen (PVDD) kamervragen in het Nederlandse parlement over de film Arm Schaap, waarin een schaap minutenlang machteloos hijgend op zijn rug ligt. Met dit aangrijpende en haast religieuze beeld wilde Eisinga zijn compassie voor het lijden betuigen en tegelijk de hypocrisie aantonen van de voyeur die zich vergaapt aan het lijden van anderen. Het werk van Eisinga gaat in toenemende mate over tijdelijkheid en vergankelijkheid. In zijn film Sehnsucht (te zien in “Sponsored by Nature”) lijkt een dode zebra letterlijk te worden verteerd door verlangen. In Springtime, wat op een haar na Eisinga\’s dood werd, wordt de kunstenaar overwoekerd door bijen die welhaast uit zijn eigen borstkas lijken omhoog te zwermen. Zogauw zelfs het gezicht van de kunstenaar is overwoekerd door de krioelende massa bijen, gaat de kunstenaar op in zijn achtergrond en verliest hij zijn identiteit.