Het scherm is buitengewoon – en Arent Weevers’ werk Ecce Homo is dat ook. Het toont een naakte jongen, die met uitgestrekte armen onderste boven gewichtloos in een atmosfeer beweegt, maar eigenlijk navigeert hij door een kleine kubusvormige kist. In werkelijkheid is de ruimte leeg. Toch veroorzaakt de typische 3D technologie die Weevers gebruikt, het idee dat er een schijnbaar levende sculptuur is die echter in het volgende moment een illusie blijkt te zijn. Het is slechts een projectie van de menselijke geest.
De jongen bestaat uit licht, en licht maakt de gestalte. Hij is naakt en vanwege zijn leeftijd vrij van de herinneringen, meningen en identiteit die een volwassene als een harnas draagt. Deze vrijheid maakt hem sterk in weerwil van zijn kwetsbaarheid en, in tegenstelling tot de “Ecce Homo” van het Evangelie van Johannes, is hij ongedeerd. Geen doornenkroon kwelt hem, geen purperen kleed dat herinnert aan een misdrijf en geen enkele natie veroordeelt hem.
Zijn leven in de kist is ongedwongen en rustig, terwijl de buitenwereld van de kijker zich op een hoge snelheid blijft bewegen. Leed en ontheiliging als een metafoor van het aardse bestaan gaan binnenkort beginnen. Of heeft hij deze reis al ondergaan?
Ecce Homo is een zoektocht naar kracht in kwetsbaarheid in een samenleving die is gebaseerd op angst en macht. Hoeveel ruimte heb je in je geest ten opzichte van jezelf en de ander?
Arent Weevers is kunstenaar, maar ook theoloog. Daarom is het niet verwonderlijk dat zijn werk is gericht op de relatie tussen nieuwe mediakunst en spiritualiteit. Zijn mediakunst is een zoektocht naar kracht in kwetsbaarheid en hij maakt gebruik van de 3D-technologie om ‘levende sculpturen’ te creëren.
De 3D holografische installatie Ecce Homo ging tijdens LOOP Barcelona in 2016, Spanje, in wereldpremière.