In deze editie van de 5e Biënnale ‘Moving Images’ willen we de woorden ‘Ecce Homo’ (‘Zie de mens’) uit het lijdensverhaal van Jezus een eigentijdse en universele invulling met videokunst geven.
Nu geen vertoning van Jezus aan het joodse volk door de Romeinse bezetter Pontius Pilatus, die deze legendarische woorden zou hebben uitgesproken. Geen onschuldige jonge man met een doornenkroon en purperen mantel uit het verre verleden, maar mensen uit het heden in poëtische bewegende beelden. Kwetsbaarheid en verlatenheid, blijken nooit ver weg te zijn. De actualiteit ook niet.
Erwin Olaf is bekend bij het grote publiek, maar de keuze van de videokunstenaars en hun werk heeft uitsluitend op basis van kwaliteit in combinatie met het thema plaats gevonden. De videokunstwerken roepen associaties op met discriminatie (Olaf), uitbuiting (Broersen & Lukács), ontheemdheid (Volkan Kızıltunç), eenzaamheid (van Veluw), vlucht MH17 (Rajaei), 9/11 en in verlengde daarvan de aanslag op Charlie Hebdo (Weevers). Het is griezelig om te zien hoe actueel de werken zijn, al zijn ze door hun poëtische verbeelding er niet geheel toe te herleiden. Er gebeurt altijd meer!
Waarom het kwaad onschuldige kwetsbare mensen treft, blijkt een oude en hedendaagse vraag te zijn van religie en kunst. Het is dan ook juist spannend dat het in de Grote of Lebuinuskerk in Deventer bij elkaar komt. Een prachtige ruimte dat voor een extra dynamiek zorgt tussen historie en moderniteit.